معرفت نویس

ارائه مطالب مذهبی و علمی(مهدویت، کلام، فلسفه و...)

معرفت نویس

ارائه مطالب مذهبی و علمی(مهدویت، کلام، فلسفه و...)

ظهور حضرت مهدی و تعالی انسان

محمدعلی میری | يكشنبه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۶، ۰۶:۳۱ ب.ظ


بسم الله الرحمن الرحیم

آسیب شناسی ظهور(بخش چهارم):

ظهور حضرت و تعالی انسان

نقش اصلی دعوت پیامبران در گسترش دانایی و آموزش و تجربه و تعلیم است و ایمان از شاخه های دانایی و شناخت به شمار می رود. پیامبران به انسان ها راه و رسم زندگی، هدف و نتیجه ی آن را می آموختند. چه این که هدف از خلقت انسان، رشد و تکامل همه جانبه از جمله تکامل عقل و معرفت، اخلاق و انسانیت اوست.

از سوی چون هدف از خلقت انسان، رشد و تکامل معرفت و شناخت اوست باید روزی این هدف تحقق یابد و روزگار دانش های راستین و پیروزی خرد بر مجهولات فرا رسد. از این رو در دوران ظهور که روزگار تحقق همه آرمان های انسانی و الهی است، شناخت انسان به تکامل نهایی می رسد، و در ابعاد گوناگون دانایی، از جهان شناسی، انسان شناسی و خداشناسی، عروج لازم را می یابد.

در دوران امام زمان علیه السلام، همه مسائل بشری به هدف اصلی و مرز نهایی می رسد، و بشریّت در تلاش اعصار و قرون خویش به محضر استاد و معلمی راه می یابد که نکته ای از دید ژرف نگر و حقیقت بین او پوشیده نیست و هدف او پرده برداری از حقایق و مجهولات است و تا سرحد امکان و توان انسان ها، آنان را به اوج  تکامل علمی می رساند. این موضوع از مهم ترین برنامه ها و اقدام های حضرت مهدی علیه السلام است. و از این رهگذر دو محور اساسی تحقق می پذیرد:

1. باگسترش شناخت و کشق اسرار کائنات، پایه های خداشناسی استوار می گردد.

2.گسترش شناخت و دانایی، تشکیل جامعه انسانی و بسامان و مرفّه را ممکن می سازد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «... تاسعهم قائمهم الذی یملأ اللَّه عزّوجلّ به الأرض نوراً بعد ظلمتها، وعدلاً بعد جورها، وعلماً بعد جهلها...»؛[1] «نهمین از آنان قائم است که خداوند به دست او سرزمین تاریک زندگی را نورانی و روشن می کند، و از عدل می آکند، پس از [دوران ]ظلم، و علم و دانایی را فراگیر می سازد پس از دوران جهل و نادانی».

امام باقرعلیه السلام فرمود: «إذا قام قآئمنا وضع یده علی رؤوس العباد فجمع به عقولهم وأکمل به احلامهم»؛[2] «قائم ما به هنگام رستاخیز خویش، دستش را بر سر مردم می گذارد... نیروهای عقلانی توده ها را تمرکز دهد و خردها و دریافت های خلق را به کمال رساند».

برای مطالعه بیشتر ر.ک:

حکومت حضرت مهدی (عج) در عصر ظهور، ص17.

 

 



[1]. کمال الدین، ج1، ص260.

[2]. بحارالانوار، ج52، ص336.



  • محمدعلی میری

ظهور از نگاه اهل سنت

محمدعلی میری | شنبه, ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ۰۲:۵۶ ب.ظ


بسم الله الرحمن الرحیم

آسیب شناسی ظهور(بخش سوم):

ظهور از نگاه اهل سنت

اعتقاد به ظهور مصلح یک مسئله ی جهانی است. یعنی همه ی ادیان به آن اعتراف داشته اند، اعتقاد به موعود یک اصل اساسی و مسلم اسلامی است که شیعه و سنی آن را قبول دارند. علمائ اهل سنت، احادیث نبوی را در این باره نقل کرده و تواتر آن روایات را پذیرفته اند که در باب های مختلف کتب حدیثی آن ها ثبت و ضبط شده است. لذا باید گفت این اصل اختصاص به شیعه نداشته و هر فردی که به پیامبر اسلام(ص) گرویده باشد، این اصل را پذیرفته است.

اهل سنت بیش از 500 حدیث راجع به ظهور نقل کرده و در 60 کتاب خود مباحث و روایاتی را راجع به امام زمان آورده اند.[1]

برای نمونه شیخ  محمد بن جعفر بن ادریس الکتانی المالکی، در کتاب «نظم المتناثر من الحدیث المتواتر» بیان می دارد که روایات متواتری در مورد قیام مهدی موعود در بین اهل سنت وجود دارد و ایشان با تاکید بر این روایات ظهور حضرت را حتمی می داند.[2]

برخی از کتب روایی اهل سنت که مسأله ی ظهور امام عصر عج را بیان می دارند:

1. مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول از کمال الدین محمد بن طلحة الشافعی.

2. البیان فی اخبار صاحب الزمان از کنجی شافعی.

3. النهایة فی الفتن و الملاحم از اسماعیل بن کثیر.

4. شرح المقاصد از سعد الدین تفتازانی.

5. العرف الوری فی اخبار المهدی از جلال الدین سیوطی.

6. المنار المنیف فی الصحیح و الضعیف از ابن تیم جوزیه حنبلی

7. تذکرة خواص الامة فی خصائص الائمة علیهم السلام از ابن جوزی

البته بعضی ها مانند ابن خلدون علی رغم تضعیف آن احادیث در نهایت می گویند: آن چه در میان تمام مسلمانان در تمام قرون معروف بوده، این است که ناچار مردی از خاندان پیامبر گرامی اسلام در آخرالزمان ظهور کرده و دین را احیاء کرده و عدل و داد را آشکار می سازد؛ مسلمانان از او پیروی می کنند و او ر ا مهدی می نامند.[3]



[1]. ویژه نامه نیمه شعبان، ص92.

[2]. نظم المتناثر من الحدیث المتواتر، ج1، ص227.

[3]. ترجمه مقدمه ابن خلدون، ج1، ص647.

  • محمدعلی میری

آسیب شناسی ظهور(بخش دوم)

محمدعلی میری | جمعه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ۰۳:۱۸ ب.ظ




بسم الله الرحمن الرحیم

آسیب شناسی ظهور(بخش دوم)

چگونگی حضور امام در عصر غیبت

برای چگونگی حضور حضرت در عصر غیبت دو احتمال قابل پیش بینی است:

1. اگر ظهور در مقابل غیبت تام و دور بودن از همه چیز باشد، معنای نادرستی است و با نص روایات باب ظهور منافات دارد. یعنی آن حضرت از مرحله غیبت تام خارج گردیده و با حاضر شدن در میان امت، اعلام کند که من منجی هستم و برای اصلاح امر و اجرای عدالت آمده ام.

2. اگر ظهور به معنی ظاهر شدن باشد، با  دستورات دینی مکتب تشیع سازگاری دارد. یعنی آن حضرت همیشه در بین ما هستند و مشکل از جانب منتظران و مسلمین است که ایشان را نمی بینند. پس هرگاه منتظران ظهور استعداد پذیرش حضرت را به دست آورند، ایشان حضور خود را با ظهورشان اعلام می دارد و مردم حضور امام زمان عج را درک می نمایند. البته درک حضور با یک اعلام عمومی از طرف آن حضرت و به اذن خداوند می باشد.[1]

بنابراین باید گفت آن حضرت زمانی حضور داشته اند لکن موانعی بر سر راه حضورشان پیش آمده است، که اگر رفع نشود ایشان حضور نخواهند داشت.

حتمی بودن ظهور

با توجه به آیات و روایات فراوانی که درباره ی ظهور حضرت آمده است، اندیشمندان و علمای اسلامی نتیجه می گیرند که ظهور حضرت وعده ی الهی است و وعده ی الهی نیز تخلف تناپذیر است، چرا که خداوند در قرآن فرموده: «إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَاد»[2]. همچنین در آیه ی دیگری فرمود: «أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّالِحُونَ». در تفسیر این آیه ی شریفه آمده: به دست امام زمان عج و اصحاب ایشان اتفاق خواهد افتاد.[3]

پیامبر گرامی اسلام درباره ی حتمی بودن ظهورر م فرماید: «لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول اللَّه ذلک الیوم حتى یبعث رجلا صالحاً من اهل بیتى یملأ الارض قسطاً و عدلا کما قد ملئت ظلماً و جوراً»[4] «اگر فقط یک روز از عمر دنیا باقى مانده باشد، خدا آن روز را طولانى میکند تا مردى صالح از اهل بیت من را مبعوث گرداند و زمین را چنان که پر از ظلم و جور شده است، پر از عدل و داد کند.»

و در روایتی دیگر از ایشان آمده: «قیامت برپا نمی شود مگر اینکه قائم به حق از خاندان ما قیام فرماید.»[5]

جدی بودن مسئله از آنجاست که امام صادق (ع) می فرماید: «اگر از تمام مردم جهان دو نفر باقی باشند حتما یک نفر امام است»[6] و در جای دیگر می فرماید: «همانا آخرین فردی که می میرد امام است تا کسی بر خدا احتجاج نکند که حجت بر او نبوده است.»[7]

پس آنچه مورد اتفاق روایات اسلامی است این است که حتما یک امام در تمام اعصار بر روی زمین وجود دارد و زمین خالی از حجت خدا نخواهد بود و اینکه امام عصر حاضر و از دیدگان غایب است و بطور حتمی ظهور خواهند نمود.

 



[1]. جلوه های محبت امام زمان عج، ص24246.

[2]. آل عمران/9.

[3]. مجمع البیان، ج7، ص106؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج3، ص848.

[4]. بحارالانوار، ج33، ص257.

[5]. بحارالانوار، ج51، ص65.

[6]. انوار الساطعه، ج4، ص477.

[7]. شرح اصول کافی، ج2، ص505.

  • محمدعلی میری

آسیب شناسی ظهور(بخش اول):

محمدعلی میری | پنجشنبه, ۱۸ خرداد ۱۳۹۶، ۱۰:۴۸ ب.ظ



بسم الله الرحمن الرحیم

آسیب شناسی ظهور(بخش اول):

برای بحث از آسیب شناسی ظهور لازم است ابتدا مفهوم ظهور را بشناسیم، لذا در آغاز بحث معنای لغوی و اصطلاحی ظهور را ذکر می نماییم.

تعریف ظهور

در لغت به معنای « بدو الشیء الخفی؛ ظاهر شدن یک چیز مخفی را گویند»[1]

در فرهنگ انتظار ظهور به معنی ظاهر شدن امامی معصوم است، که فرزند امام عسگری علیه السلام می باشد و از خصوصیات ظاهری و باطنی مذکور در روایات برخوردار خواهد بود. کسی که از پس پرده ی غیب خارج شده و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد.

درباره ی این معنای ظهور سه احتمال وجود دارد:

1. مقصود از ظهور، بروز و انکشاف بعد از محجوب بودن و استتار است. این معنی مختص به فهم شیعی است که معتقد به غیبت برای امام عصر عج می باشد.

2. مقصود اعلام قیام و انقلاب جهانی حضرت به همه جهانیان است که در سایه حکومت عدل و برای پیاده کردن اسلام ناب است. این معنی با دیدگاته مسلمین مطابقت دارد.

3. مقصود از ظهور پیروزی و سیطره بر عالم است که برای رسیدن به این هدف امام عصر از پس پرده ی غیب برون آمده تا اوامرشان فراگیر شود. [2]

البته باید گفت این سه احتمال قابل جمع هستند و با معنای ظاهر شدن شخص امام بعد از استتار مطابقت دارد. یعنی ایشان زمانی حضور داشته اند اما به هر دلیلی مخفی شده اند.

معنای دیگر ظهور ممکن است همان ظهور امر باشد، که با این معنی ظهور تام و کامل امر با ظهور شخص امام صورت می کیرد. اما پیروزی اسلام قبل از ظهور تا حدودی صورت می پذیرد که در واقع مقدمه ای برای ظهور شخص امام خواهد بود.[3]



[1].کتاب العین، ج4، ص37.

[2]. موعود شناسی و پاسخ به شبهات، ص553.

[3]. موعود نامه، ص476.



  • محمدعلی میری

ماه مبارک رمضان

محمدعلی میری | سه شنبه, ۹ خرداد ۱۳۹۶، ۰۹:۰۷ ب.ظ



بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک رمضان

واژه «رمضان» از ریشه «رَمَضَ» است، رمضان‏ از رمض بمعنى شدت تابش آفتاب بر خاک است علت این تسمیه آنست که عرب ماه‏ها را با زمانى که در آن واقع شوند نامگذارى کرده‏اند رمضان‏ در زمان شدت گرما بود و جمع آنرا رمضانات گفته‏اند و گفته شده رمضان‏ از نامهاى خداوند است.[1]

فخر رازی می گوید رمضان به معناى بارانى که اوّل پاییز مى بارد و هوا را از خاک و غبارهاى تابستان پاک مى کند و یا به معناى داغىِ سنگ از شدّت گرماى آفتاب.[2] امّا درباره این که چرا این نام بر یکى از ماه هاى سال، گذاشته شده است، زمخشرى (م 528 ق) گوید: اگر گویى: «چرا ماه رمضان را به این نام نامیده اند؟»، گویم: روزه در ماه رمضان، عبادتى دیرین است، و گویا عرب ها این نام را به خاطر داغ شدنشان از حرارت گرسنگى و چشیدن سختى آن، نهاده اند، همچنان که به آن «ناتق (رنج آور)» هم گفته اند؛ چون سختى روزه، آنان را به رنج و زحمت مى افکند. و گفته اند: چون نام ماه ها را از زبان قدیم نقل کرده اند، آنها را با زمان هایى که در آنها قرار داشتند، نامیده اند و این ماه، در روزهاى گرم و داغ بوده است.[3]

 شمارى از روایات، این نام گذارى را به سبب نقشى دانسته اند که ماه رمضان در پاکسازى آئینه جان از آلودگى هاى گناهان و پاکسازى روان از زنگار خطاها دارد. از پیامبر صلى الله علیه و آله روایت است:

إنّما سُمِّیَ رَمَضانُ؛ لِأَ نَّهُ یُرمِضُ الذُّنوبَ؛[4] این ماه را رمضان نامیده اند: چون گناهان را مى زداید.

این وجه در نام گذارى، از یک سو با ریشه لغوىِ «رمضان» و از سوى دیگر با برکات، رهاوردها و آثار آن، هماهنگ و متناسب است.

آیا «رمضان» نام خداست؟

شمارى از احادیث شیعه و اهل سنّت، صراحت دارند که «رمضان» از نام هاى خداى سبحان است.[5] از این رو، نهى شده که آن را بدون افزودنِ واژه «ماه» به کار برند[6]، همان گونه که سزاوار نیست انسان بگوید: این، رمضان است؛ رمضان آمد؛ رمضان رفت؛ رمضان را روزه گرفتم؛ و... و هر که چنین بگوید، باید به عنوان کفّاره این سخن، صدقه بدهد و روزه بگیرد.[7]

لیکن این روایات، با مشکلات متعدّدى رو به رویند؛ زیرا هم سندشان مخدوش است و هم دلالتشان نارساست، با این توضیح که: اوّلاً، هیچ یک از روایات مورد اشاره، از نظر سند، معتبر نیستند. ثانیا، با مراجعه به روایاتى که به شمارش نام هاى خداوند پرداخته اند، دیده مى شود که چنین نامى در میان آنها نیست. ثالثا، در بسیارى از روایاتى که از پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام نقل شده است، کلمه«رمضان» بدون آن که واژه«ماه» در اوّل آن باشد، به کار رفته است و بسیار بعید است که راویان، از پیش خود، مضاف را از همه این روایات، حذف کرده باشند.[8]

نام هاى ماه رمضان

احادیث اسلامى، «ماه رمضان» را با نام ها و صفات متعدّدى توصیف کرده اند که همه آنها عظمت این ماه را نشان مى دهند و بیانگر نقش مثبت، ژرف و سازنده آن در رشد، بالندگى و فراهم آوردن سعادت دنیوى و اخروى انسان اند. از جمله این نام ها و صفات، موارد زیرند: 1. ماه خدا، 2. ماه بزرگ تر خدا، 3. ماه میهمانى خدا، 4. ماه نزول قرآن، 5. ماه تلاوت قرآن، 6. ماه روزه گرفتن، 7. ماه مسلمانى، 8. ماه پاک کننده، 9. ماه خالص سازى، 10. ماه نماز، 11. ماه آزادسازى، 12. ماه صبر، 13. ماه مواسات(همدردى)، 14. ماه برکت، 15. ماه آمرزش، 16. ماه رحمت، 17. ماه توبه، 18. ماه بازگشت، 19. ماه استغفار، 20. ماه دعا، 21. ماه عبادت، 22. ماه اطاعت، 23. ماه مبارک، 24. ماه بزرگ، 25. ماهى که خداوندْ [در آن،] روزىِ مؤمن را مى افزاید، 24. سَرور ماه ها، 27. عید اولیاى خدا، 28. بهار قرآن، 29. بهار فقیران، 30. بهار مؤمنان، 31. ماه مسابقه، و 32. ماه روزى یافته.

 



[1]. قاموس القرآن، ج3، ص123.

[2]. مفاتیح الغیب، ج5، ص89؛ کتاب العین، ص227.

[3]. الکشاف، ج1، ص113.

[4]. الفردوس، ج2، ص60.

[5]. سنن الکبری، ج4، ص349.

[6]. الکافی، ج4، ص70.

[7]. بحارالانوار، ج96، ص377.

[8]. المیزان، ج2، ص36.


  • محمدعلی میری

بعثت رسول اکرم (ص) مبارک باد.

محمدعلی میری | سه شنبه, ۵ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۱۱:۳۶ ق.ظ




روزگاری بود میوه اش فتنه ، خوراکش مردار ، زندگی اش آلوده ، سایه های

ترس شانه های بردگان را می لرزاند. تازیانه ی ستم ، عاطفه را از چهره ها

می سترد . تاریکی ، در اعماق تن انسان زوزه می کشید و دخترکان بی

گناه، در خاک سرد زنده به گور می شدند . و در این هنگام بود که محمد

(ص) بر چکاد کوه نور ایستاد و زمین در زیر پاهای او استوار گردید .
 
بعثت رسول اکرم مبارک باد .


  • محمدعلی میری

شهادت امام کاظم علیه السلام

محمدعلی میری | شنبه, ۲ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۹:۵۶ ب.ظ



شهادت امام موسی کاظم علیه السلام تسلیت....

بیست و پنجم رجب سالروز شهادت امام موسی کاظم(علیه السلام)، امام هفتم شیعیان جهان در سال 183 هجری است.

درباره حبس امام موسی (ع) به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می کند که علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن بر مک بوده است زیرا هارون فرزند خود امین را به یکی از مقربان خود به امام جعفربن محمد ابن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد جعفربن محمد را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و بر مکیان از مقام خود بیفتند.

جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قایل به امامت موسی (ع) و یحیی این معنی را به هارون اعلام می داشت. سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند. گویند امام هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود. و اگر ناچار می خواهد برود از او سعایت نکند. علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و بوسیله او پیش هارون بار یافت و گفت از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می دهند تا آنجا که ملکی را توانست به هزار دینار بخرد. هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند. اما هارون در قبر حضرت رسول (ص) گفت یا رسول الله از تو پوزش می خواهم که می خواهم موسی بن جعفر را به زندان افکنم زیرا او می خواهد امت ترا برهم زند و خونشان بریزد. آنگاه دستور داد تا امام را از مسجد بیرون بردند و او را پوشیده به بصره نزدوالی آن عیسی بن جعفربن منصور بردند.

عیسی پس از مدتی نامه ای به هارون نوشت وگفت که موسی بن جعفر در زندان جز عبادت ونماز کاری ندارد یا کسی بفرست که او را تحویل بگیرد یا من او را آزاد خواهم کرد. هارون امام را به بغداد آورد و به فضل بن ربیع سپرد و پس از مدتی از او خواست که امام را آزاری برساند اما فضل نپذیرفت و هارون او را به فضل بن یحیی بن خالد برمکی سپرد. چون امام در خانه فضل نیز به نماز و روزه و قرائت قرآن اشتغال داشت فضل بر او تنگ نگرفت و هارون از شنیدن این خبر در خشم شد و آخر الامر یحیی امام را به سندی بن شاهک سپرد و سندی آن حضرت را در زندان مسموم کرد و چون آن حضرت از سم وفات یافت سندی جسد آن حضرت را به فقها و اعیان بغداد نشان داد که ببیند در بدن او اثر زخم یا خفگی نیست. بعد او را در باب التبن در موضعی به نام مقابر قریش دفن کردند. تاریخ وفات آن حضرت را جمعه هفتم صفر یا پنجم یا بیست و پنجم رجب سال 183 ق در 55 سالگی گفته اند.


  • محمدعلی میری

وفات حضرت زینب سلام الله علیها

محمدعلی میری | چهارشنبه, ۲۳ فروردين ۱۳۹۶، ۱۰:۳۵ ب.ظ



سِر نِی در نینوا می ماند اگر زینب نبود ** کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ ** پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان ** در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود 

زخمه زخمی ترین فریاد، در چنگ سکوت ** از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ ** در گلوی چشم ها می ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی، بی سوار و بی لگام ** در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب ** پشت کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود

وفات عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری  (سلام الله علیها) بر دوستاران خاندان عصمت و طهارت تسلیت باد.



  • محمدعلی میری

نوروزی بدون گناه

محمدعلی میری | سه شنبه, ۱ فروردين ۱۳۹۶، ۰۱:۲۵ ق.ظ



بسم الله الرحمن الرحیم

نوروزی بدون گناه:

بهار فصل نو شدن هاست. نوروز می آید و روزگار نو می شود. طبیعت نوید تازگی می دهد و همگان را به نو شدن و دگرگونی دعوت می کند.

خانه تکانی، خرید لباس نو، خرید لوازم نو برای خانه و... تمام آن چیزی است که برخی ها از این دعوت طبیعت به دگرگونی و تازگی درک می نمایند.

اما این همه ی واقعیت نیست.

البته نو شدنِ لباس و وسائل و تمیز شدن خانه، بسیار خوب و پسنده است و صد البته مورد تأیید اسلام و سیره معصومین علیهم السلام نیز می باشد، ولی توجه به این نکته ضروری است که علاوه بر ظاهر انسان، باطن آدمی نیز باید دستخوش تغییر و تحول شود.

هر اتفاق مثبتی می تواند آغاز نو شدنِ باطن فرد باشد؛ کسب علم، تلاش برای رشد علمی و مهمتر اینکه دوری از یک گناه ولو کوچک میتواند روح را برای نو شدن یاری دهد.

اما دیدوبازدید عید بهترین فرصت برای از بین بردن خصائص منفی و در بسیاری از موارد جلوگیری از گناه، و در نتیجه نو شدن باطن و سرشت انسان است.

افراد گناهانی در همین بازدیدهای ایام عید انجام می دهند که با دقت و تفکر می توانند به راحتی مانع آن شوند.

غیبت، تهمت، تمسخر، چشم و هم چشمی، حسادت، دروغ، مردم آزاری(حق الناس)و... تنها بخشی از گناهانی است که همه به خوبی از عواقب دنیوی و اخروی آن آگاه هستند، اما به راحتی مرتکب آن می شوند.

اگر فرد سال گذشته در زندگی روزمره دچار این لغزشها بوده، حال با شروع سال جدید و نو شدن ظاهر، بایستی فصل جدیدی را نیز در دفتر زندگی خود آغاز نماید.

بهتر است از همین حالا و در همین ایام نوروز و بازدیدهای عید، همگان به فکر دگرگونی درونی خود باشند. اگر فرد در گفتگوهای نوروزی حرف و نقل درست و حسابی ندارد، سخن نگوید. سکوت راه خوبیست. قرار نیست به خاطر دنیای دیگران و شادی چند مهمان، آخرت خود را به باد داد.

اگر انتقادی وجود دارد نسبت به یک موضوع سیاسی و اجتماعی و ورزشی و... فرد می تواند با بیانی درست و منطقی و به دور از دروغ و افترا آن را بیان نماید.

هنوز دیر نشده، نوروزمان را با گناه آغاز نکنیم.

چه زیبا فرمود امام صادق علیه السلام:

کسى که دو روزش (از نظر رشد انسانى وکمال زندگى) یکسان باشد، ضرر کرده و باخته است،

هرکس که امروزش بهتر از دیروزش باشد، مورد غبطه دیگران قرار مى گیرد (و آرزو مى کنند که مثل او باشند)

هرکس امروزش بدتر از دیروزش باشد، محروم از رحمت خداست.

هرکس که در جود خود، افزایش و کمال را نبیند و حس نکند، رو به کاستى و نقصان است،

و هرکس رو به نقصان وکاهش باشد، مرگ براى او بهتر از زندگى است. [1]



[1].  وسائل الشیعه، ج16، ص94.

  • محمدعلی میری

شیعه تلگرامی نباشیم:

محمدعلی میری | شنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۵، ۱۱:۴۵ ق.ظ



شیعه تلگرامی نباشیم:

در جهان مدرن با پیشرفت روزافزون تکنولوژی و فناوری، نوع جدیدی از وسائل ارتباط جمعی وارد زندگی انسانها شد.

نرم افزارهایی و برنامه هایی مانند وایبر، واتس آپ، تلگرام، اینستاگرام و... همه و همه شکل جدیدی از ارتباط بین افراد را ایجاد نموده اند.

آنچه که امروزه به عنوان فضای مجازی در کشور ما ایران شناخته می شود، استفاده از همین نرم افزارها و یا سایت های ارتباطی است.

کارکرد اصلی این نرم افزارها، ارتباط بین افراد، اطلاع رسانی، پخش اخبار و... است.

افراد با اهداف معینی مانند، اهداف سیاسی، دینی، ضد دینی، اجتماعی و... از این برنامه ها استفاده نموده و مطالبی را برای دوستان، آشنایان و افراد گروه هاو ... ارسال می نمایند.

اما سوال اساسی اینجاست که آیا تمام این اخبار و مطالب صحیح هستند و هیچ گونه تردیدی در این اخبار راه ندارد؟

در پاسخ باید گفت، مطالبی که در فضای مجازی پخش می شود مانند اخباری که در فضای حقیقی نشر می شود ممکن است صحیح باشند و ممکن است نشر اکاذیب باشند.

پس این خود مخاطبین هستند که باید با بررسی و تحقیق، صحت مطالب را مشخص نمایند و اخبار صحیح را قبول نمایند.

امروزه، افرادی که دارای گرایش ضد دینی و به خصوص گرایش ضد شیعی هستند، به نشر اکاذیب و شبهات فراوانی علیه شیعه، در فضای مجازی به ویژه در تلگرام و اینستاگرام می پردازند. این افراد از جهل مخاطبین نسبت به امور دینی و یا از احساسات مخاطب نسبت به امری استفاده می نمایند و به نشر شبهات اقدام می کنند.

متأسفانه جوانان نیز بدون تحقیق و بررسی این شبهات را قبول می نمایند. درحالی که در هر خبری باید به صحت و سقم آن خبر دست پیدا کنیم. این انتظار از قشر فرهیخته و تحصیلکرده می رود که اهل تحقیق و پژوهش در زمینه دینی و مذهبی باشند، و نسبت به شبهات و منابع آن حساس باشند و به تحقیق بپردازند، و اگر مطلبی را نقل می نکایند با دلیل و مدرک باشد، اما وقتی این قشر بدون تحقیق این شبهات  را می پذیرند چه انتظاری از دیگران می رود.

جالب است وقتی فردی در محفل و مجلسی شبهه و سوالی را مطرح می نماید، اگر از او سوال شود منبع این شبهه کجاست؟ در جواب می گوید تلگرام و یا اینترنت. در حالی که ما کتب روایی و فقهی و کلامی و... متعددی داریم این افراد بدون مراجعه به این کتب، شبهات را نقل ی نمایند.

ویژگی شبهات فضای مجازی.

 اغلب این شبهات صرف ادعا بوده و مدرک و سند ندارند.

چون مخاطبین اهل تحقیق نیستند، کسانی که شبهه ایجاد می نمایند از منابع دروغین استفاده می نمایند. اما اگر مخاطب به منبع رجوع کند، متوجه دروغ بودن آن می شود. در بسیاری از موارد مطالب را به نقل از فردی بیان می کنند و بعدا معلوم می شود آن فرد اصلا چنین مطلبی را نگفته است.

خلاصه این که بیاییم هر چه از این فضای مجازی می بینیم، بدون بررسی قبول نکنیم، تحقیق و پژوهش هم در این زمینه نیاز است، بیاییم شیعه تلگرامی نباشیم.

 



  • محمدعلی میری